۲۲۴.

امشب نتایج کنکور ارشد روی سایت سازمان سنجش قرار می‌گیرد و من خوشحالم از این که علی رغم اصرار همه اطرافیانم در این آزمون شرکت نکردم چون با شناختی که از خودم دارم خوب می دانم که اگر آن روز آزمون داده بودم امشب چه حال نزاری داشتم پای کامپیوتری که دیگر ندارمش؛ مطمئنم که می نشستم پای سیستم، شماره داوطلبی را وارد می کردم، بر روی کلمه جستجو کلیک می کردم، چشمانم را می بستم و از خدای خودم توقع بیجای معجزه داشتم؛

 امشب اما گرچه کمی غمگینم به خاطر هدر رفتن زحمت دو سه ماهه ام، به خاطر آن یک ماه مانده به کنکور که همه چیز دست به دست هم داد که نشود آنچه می خواهم، اما خرسندم از این که اقلا امید واهی ندارم و به جای ماندن پشت ترافیک سایت سنجش نشسته ام در رختخوابم و با موسیقی زمینه تنفس فرشته های کوچک زندگیم که امشب در نبود پدرشان مرا میهمان اتاقشان کرده اند، وبلاگ می نویسم و با دوستان مجازیی که ندیدمشان و شاید هیچ گاه هم نبینمشان راز دل می گویم.

شب خوبی است، مگر نه??

پانوشت: خانه را چیده ام و لذتش را می برم دو سال دوری از تهران موجب شده حالا قدرش را بیشتر بدانم حتی اگر خانه ام بر اتوبان شلوغی باشد که هنوز بعد از چندین شب به صدای رفت و آمد ماشین ها و بوق های گاه و بیگاهشان عادت نکرده باشم و بیخواب شوم و بنشینم گوش بسپارم به صدایشان و سعی کنم از صدا مدل آنها را حدس بزنم گر چه استعدادم در این زمینه تنها منحصر است به درک تفاوت صدای موتورسیکلت از ماشین و نه بیشتر از آن.